Dziś, w Dniu Dziecka Utraconego i Zmarłego , nasze myśli kierują się ku wszystkim dzieciom, które przyszły na świat z zespołem delecji 22q11, a których czas był zbyt krótki. Marysia, Zuzia, Pola, Oliwier – to tylko niektóre z naszych aniołków, ale w sercach nosimy pamięć o każdym z nich .

Ich życie było zbyt krótkie i często nagle się kończyło , pozostawiając w sercach rodziców i rodzeństwa pustkę, której nic nie może wypełnić. Ale teraz są w miejscu bez bólu , czuwając nad swoimi rodzinami, otaczając je miłością i spokojem.

Pamięć o aniołkach to jednocześnie troska o ich rodziny . Tulimy ich w myślach , dzielimy ich ból i miłość, pamiętając, że nawet w smutku jest miejsce na wspólne wsparcie i czułość . Każdy aniołek pozostaje częścią naszej rodziny 22q11 – w wspomnieniach, w modlitwach, w codziennej pamięci i w sercach .

Niech ten dzień będzie czasem refleksji, wspomnień i ciepła – aby rodziny mogły poczuć, że ich aniołki nie są nigdy zapomniane .