Problemy stomatologiczne w zespole delecji 22q11.2
Wśród problemów zdrowotnych związanych z zespołem delecji 22q11.2 (znanym także jako zespół DiGeorge’a) często obserwuje się problemy stomatologiczne, które mogą znacząco wpływać na jakość życia dotkniętych osób.
Anomalie stomatologiczne
Jednym z najczęstszych problemów stomatologicznych jest hipodoncja, czyli wrodzony brak zębów, zarówno mlecznych, jak i stałych. Hipodoncja stanowi poważny problem, ponieważ może prowadzić do trudności z gryzieniem, żuciem oraz ogólną funkcją jamy ustnej. Może również utrudniać rozwój podstawowych wzorców mowy i wpływać na estetykę twarzy.
Opóźnione wyrzynanie zębów jest kolejnym częstym zjawiskiem. U dzieci z zespołem delecji 22q11.2 może występować opóźnienie w pojawianiu się zarówno zębów mlecznych, jak i stałych, co może prowadzić do wad zgryzu lub nieprawidłowego ustawienia zębów. To opóźnienie dodatkowo komplikuje opiekę stomatologiczną i wpływa na czas rozpoczęcia leczenia ortodontycznego.
Rozszczep podniebienia i anomalie twarzowo-szczękowe
Wysoka częstość występowania rozszczepu podniebienia i innych anomalii twarzowo-szczękowych może powodować trudności w rozwoju prawidłowego łuku zębowego. Rozszczep podniebienia komplikuje higienę jamy ustnej i leczenie ortodontyczne. Wczesna chirurgiczna korekta oraz regularne monitorowanie stomatologiczne są niezbędne, aby sprostać tym wyzwaniom.
Hipoplazja szkliwa
Hipoplazja szkliwa jest szczególnie częsta u osób z zespołem delecji 22q11.2 i często pojawia się w dzieciństwie. Oznacza ona niepełne lub nieprawidłowe formowanie szkliwa, które jest kluczowe dla ochrony zębów przed próchnicą i ścieraniem. Cienkie, przebarwione lub nierówne szkliwo naraża zęby na różne komplikacje.
Hipoplazja szkliwa w zespole delecji 22q11.2 wynika z zaburzeń rozwoju tkanek zębowych podczas formowania zębów, co prowadzi do osłabionego szkliwa. Czynniki środowiskowe, takie jak niedożywienie lub częste choroby w dzieciństwie, mogą dodatkowo pogłębiać problem. Gorączka, infekcje oraz niedobory witaminy D lub wapnia również przyczyniają się do hipoplazji szkliwa.
Zarządzanie hipoplazją szkliwa wymaga kompleksowego planu opieki stomatologicznej skoncentrowanego na profilaktyce i leczeniu. Edukacja rodzin, opiekunów oraz samych pacjentów na temat higieny jamy ustnej, w tym szczotkowania zębów pastą z fluorem, nitkowania oraz regularnych wizyt u dentysty, jest kluczowa w zmniejszaniu ryzyka próchnicy i chorób dziąseł.
Problemy periodontologiczne
Osoby z zespołem delecji 22q11.2 mogą być również bardziej podatne na choroby przyzębia. Obserwowane w tej grupie zaburzenia immunologiczne, w połączeniu z trudnościami w utrzymaniu prawidłowej higieny jamy ustnej wynikającymi z deficytów motorycznych lub opóźnień poznawczych, mogą prowadzić do zapalenia dziąseł, infekcji dziąseł, a nawet utraty zębów, jeśli nie są odpowiednio leczone.
Chcesz bardziej zagłębić się w temat Delecji 22q11 i zrozumieć jego charakterystykę?
Wejdź w link poniżej: